İmam Ali (a.) şöyle buyurmuştur: ﴾Ben elimi ne baygınlıktan, ne korkaklıktan ne de Rabbime kavuşmaktan iğrendiğim için değil, Peygamber Muhammed’e (s.) itaat etmek ve onun vasiyetini korumak için çektim.﴿ [Kitab-ı Suleym, Sayfa 440]

عن أبان بن أبي عايش عن سليم بن قيس عن علي الصديق عليه السلام قال: وكففت يدي لغير عجز ولا جبن ولا كراهية للقاء ربي، ولكن لطاعة رسول الله صلى الله عليه وآله وحفظ وصيته

İmam Bakır (a.) şöyle buyurmuştur: ﴾Eğer Ali (a.) yeterince destekçi bulsaydı, ikisinin de (Ebu Bekir ve Ömer) başını keserdi.﴿ [Bihar-ül-Envar, El-Meclisi, Cilt 30, Sayfa 156]

عن حجر البجلي عن محمد بن علي الباقر عليه السلام قال: لو وجد علي أعوانا لضرب أعناقهما (أبي بكر وعمر)

Heysem er-Rummani, İmam Rıza’ya (a.) şöyle buyurduğunu nakletmiştir: ﴾Ey Peygamber’in (s.) oğlu, bana Ali ibn Ebi Talib’den (a.) bahset. Muhammed’den (s.) sonra neden 25 yıl boyunca düşmanlarıyla savaşmadı da o dönemden sonra görev süresinde savaştı?﴿ Dedi ki: ﴾Çünkü o, Resulullah’ı (s.) taklit etti. Bu yüzden peygamberlikten sonra desteğinin azlığı nedeniyle Mekke’de 13 yıl ve Medine’de 19 ay müşriklerle savaşmaktan çekindi. Ve aynı şekilde Ali (a.) desteğinin azlığı nedeniyle düşmanlarıyla savaşmaktan çekindi. Eğer Resulullah’ın (s.a.a) peygamberliği 13 yıl 19 ay savaştan uzak durmasından dolayı yanlış değilse, Ali’nin (a.s) önderliği de 25 yıl savaştan uzak durmasından dolayı yanlış değildir, çünkü savaşmalarının önündeki engel biridir.﴿ [İlelu’ş Şera’i, Es-Saduk, Cilt 1, Sayfa 148 – 149, Hadis 5]

حدثنا محمد بن إبراهيم بن إسحاق الطالقاني رضي الله عنه قال: حدثنا أبو سعيد الحسن بن علي العدوي قال: حدثنا الهيثم بن عبد الله الرماني قال: سألت علي بن موسى الرضا عليه السلام فقلت له يا بن رسول الله أخبرني عن علي بن أبي طالب لم لم يجاهد أعدائه خمسا وعشرين سنة بعد رسول الله صلى الله عليه وآله ثم جاهد في أيام ولايته؟ فقال لأنه اقتدى برسول الله صلى الله عليه وآله في تركه جهاد المشركين بمكة ثلاثة عشرة سنة بعد النبوة، وبالمدينة تسعة عشر شهرا، وذلك لقله أعوانه عليهم وكذلك علي عليه السلام ترك مجاهدة أعدائه لقله أعوانه عليهم، فلما لم تبطل نبوة رسول الله صلى الله عليه وآله مع تركه الجهاد ثلاثة عشر سنة وتسعة عشر شهرا كذلك لم تبطل إمامة علي عليه السلام مع تركه الجهاد خمسا وعشرين سنة إذ كانت العلة المانعة لهما من الجهاد واحدة

Ebu Usame eş-Şehham, İmam Kazım’a (a.s) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir: ﴾İnsanlar Ali’nin haklı olduğu halde hakkını savunmasına engel olan şeyin ne olduğunu soruyorlar.﴿ Dedi ki: ﴾Allah, peygamberinden başka hiç kimsenin kendi yaptığından sorum tutmasına izin vermez, cünkü O diyor ki: ﴾Allah yolunda savaş! Sen ancak kendi yaptığından sorumlusun.﴿ (4:84) Ve başkaları için de şöyle diyor: ﴾Tekrar savaşmak için bir tarafa çekilmek veya bir başka topluluğa katılmak maksadı dışında.﴿ (8:16) Fakat Ali (a.) bir toplulukla karşılaşmadı ve eğer bir toplulukla karşılaşsaydı savaşırdı.﴿ [Vesailu’ş Şia, Hurr El-Amili, Cilt 15, Sayfa 89, Hadis 3]

وعن أبي أسامة الشحام قال: قلت لأبي الحسن عليه السلام: انهم يقولون ما منع عليا إن كان له حق أن يقوم بحقه؟ فقال: إن الله لم يكلف هذا أحدا إلا نبيه، فقال فقاتل في سبيل الله لا تكلف إلا نفسك وقال لغيره: الا متحرفا لقتال أو متحيزا إلى فئة فعلي عليه السلام لم يجد فئة ولو وجد فئة لقاتل